ČUVANJE JEZIKA I RUKE OD NANOŠENJA NEPRAVDE MUSLIMANIMA
وَحَدَّثَنَا أَبُو الطَّاهِرِ أَحْمَدُ بْنُ عَمْرِو بْنِ عَبْدِ الله بْنِ عَمْرِو بْنِ سَرْحٍ الْمِصْرِىُّ أَخْبَرَنَا ابْنُ وَهْبٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ الْحَارِثِ عَنْ يَزِيدَ بْنِ أَبِى حَبِيبٍ عَنْ أَبِى الْخَيْرِ أَنَّهُ سَمِعَ عَبْدَ الله بْنَ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ يَقُولُ إِنَّ رَجُلاً سَأَلَ رَسُولَ الله -صلى الله عليه وسلم- أَىُّ الْمُسْلِمِينَ خَيْرٌ قَالَ « مَنْ سَلِمَ الْمُسْلِمُونَ مِنْ لِسَانِهِ وَيَدِهِ ».
Prenosi se od Ebu-Musaa el-Eš’arija, radijallhu anhu, da je rekao: “O Allahov Poslaniče, koji musliman je najbolji? Kaže:
“Onaj od čijeg jezika i ruke su mirni muslimani.”[1]
Biografija ravije:
Ebu-Musa Abdullah ibn Kajs ibn Sulejm el-Eš’ari je plemeniti ashab, bio je namjesnik Kufe. Preselio je 50. god. po Hidžri.
Kratki komentar hadisa:
Hadis je dokaz o vrijednosti čuvanja jezika, jer je u čuvanju muslimana od nanošenja neprijatnosti svom bratu muslimanu najveća potvrda njegovog islama. U hadisu je spomenut jezik jer on izražava ono što je u duši.
Takođe, u hadisu je dokaz o vrijednosti čuvanja ruke, jer većina radnji se obavlja rukom. U spominjanju ruke bez drugih organa je dublje značenje, jer pod značenje ruke ulazi moralni smisao, poput bespravnog prisvajanja tuđeg prava.
Smjernice hadisa:
Ne kršiti prava drugih pa makar to bilo nešto neznatno.
Nevrijeđanje nikog od ljudi.
Spominjati ljude po onom što ne vole je vid uznemiravanja tih ljudi.
Ostavljanje prenošenja riječi koje uzrokuju neprijateljstvo i razdor među prijateljima.
Čuvanje da se ne uzme nešto od školskih kolega, kao olovka, linijar i tome slično, osim sa njihovim odobrenjem.
[1] Buharija (1/13), broj 10, Knjiga o imanu, poglavlje: Koji islam je najbolji, i Muslim (1/65), broj 40, Knjiga o imanu, poglavlje: Pojašnjenje da islam ima različite vrijednosti.
