VIJEDNOST ZIKRA I ONIH KOJI ZIKRE
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْعَلَاءِ حَدَّثَنَا أَبُو أُسَامَةَ عَنْ بُرَيْدِ بْنِ عَبْدِ الله عَنْ أَبِي بُرْدَةَ عَنْ أَبِي مُوسَى رَضِيَ الله عَنْهُ قَالَ قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: مَثَلُ الَّذِي يَذْكُرُ رَبَّهُ وَالَّذِي لَا يَذْكُرُ رَبَّهُ مَثَلُ الْحَيِّ وَالْمَيِّتِ.
Prenosi Ebu-Musa el-Eš’ari, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallahu alejhi ve sellem, rekao:
“Onaj koji zikri (spominje svoga Gospodara) i onaj koji ne zikri (koji Ga ne spominje) su primjer živog i mrtvog.”[1]
Biografija ravije:
Ebu-Musa Abdullah ibn Kajs ibn Sulejm el-Eš’ari je plemeniti ashab, bio je namjesnik Kufe. Preselio je 50. god. po Hidžri.
Kratki komentar hadisa:
Pod riječi zikr u hadisu podrazumijevaju se zikrovi na koje podstiče Kur’an i sunnet da se uče, poput zikra el-bakijatus-salihatu (dobra i trajna djela), to jest, izgovarati: subhanallahi vel-hamdu lillahi ve la ilahe illallahu vallahu ekber (slava i hvala Allahu, nema drugog boga osim Allaha, Allah je najveći).
Takođe, riječ zikrullah (spominjanje Allaha) upotrebljava se u značenju marljivog izvršavanja onog što je naređeno i preporučeno, kao učenje Kur’ana, čitanje hadisa, izučavanja nauke, klanjanje nafile i upućivanje dove. Značenje riječi zikr (spominjanje Allaha) obuhvata sva ova djela, iako se većina njih vrše jezikom. A onaj koji iskreno čini zikr slijedeći u tome uputu Poslanika, sallahu alejhi ve sellem, biće nagrađen u svakom slučaju.
Propisi vezani za zikr:
Zikr je lagan na jeziku, težak na mizanu (vagi) na Sudnjem danu.
Poslanik, sallahu alejhi ve sellem, je imao poseban zikr za svako stanje. Na primjer:
Zikr ulaska u mesdžid i izlaska iz mesdžida.
Zikr pri ulasku u nužnik i pri izlasku iz nužnika.
Zikr prije spavanja i nakon buđenja.
Najvredniji zikr su riječi la ilahe illellah.
Zikr čuva čovjeka od džinnskih i ljudskih šejtana i daje mu smirenost i radost.
Učenje plemenitog Kur’ana i donošenje salavata na Poslanika, sallahu alejhi ve sellem, se ubraja u zikr.
Onaj koji ne zikri je poput mrtvog čovjeka.
[1] Buharija (5/2353), broj 6407, Knjiga o dovama, poglavlje: Vrijednost spominjanja Allaha, dž.š..
