POKUĐENOST BAVLJENJA ONIM ŠTO TE SE NE TIČE
حَدَّثَنَا مُوسَى بْنُ دَاوُدَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الله بْنُ عُمَرَ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ حُسَيْنٍ عَنْ أَبِيهِ رَضِيَ الله تَعَالَى عَنْهُ قَالَ قَالَ رَسُولُ الله صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: مِنْ حُسْنِ إِسْلَامِ الْمَرْءِ تَرْكُهُ مَا لَا يَعْنِيهِ.
Prenosi Ebu-Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallahu alejhi ve sellem, rekao:
“Od lijepog islama čovjeka je da ostavi ono što ga se ne tiče.”[1]
Biografija ravije:
Abdurrahman ibn Sahr ed-Devsi, radijallahu anhu, je plemeniti ashab. Primio je islam u godini Bitke na Hajberu, tj. 7. god. po Hidžri. Stalno je bio uz Poslanika, sallahu alejhi ve sellem, nastojeći da što više stekne znanja. Smatra se ashabom koji je zapamtio najviše hadisa. Preselio je 57. god. po Hidžri, s tim da ima i drugih mišljenja o godini njegove smrti.
Kratki komentar hadisa:
Ovaj hadis je od hadisa DŽEVAMI’UL KELIM, a to su hadisi u kojima se sa malo riječi mnogo kaže. Hadis znači da je od lijepog islama čovjeka da ostavi ono za čim nema potrebe od riječi i djela, što mu nije od nužnih stvari vjere i dunjaluka, niti mu može koristiti u zadovoljstvu njegovog Gospodara, poput zabranjenih stvari, mekruha, sumnjivih stvari i suvišnih diskusija.
Nakon što ostavi spomenute stvari, treba se ograniči na ono što mu daje veću korist i fajdu, jer musliman, i kada pretpostavi da se spasio od upadanja u grijehe, ne može se sačuvati od nedaća koje mu nanose štetu u zdravlju, imetku ili sličnom.
Propisi vezani za hadis:
Islam podstiče muslimane da se ne upliću u ono što ih se ne tiče.
Od potpunosti islama je da musliman ostavi ono što ga se ne tiče od riječi i djela.
Musliman ne odgovara na pitanje o kojem nije pitan.
Ukazivanje na hajr je od stvari koje se tiču muslimana.
[1] Tirmizi (4/558), broj 2317, Knjiga o zuhdu, Poglavlje o onom ko priča da bi nasmijavao ljude, i kaže : “Ovaj hadis je garib.”
